تعدادی از تصمیمات دادگاه فدرال، امتناع ویزا را بر اساس این نگرانی که اتباع خارجی شاغل و زندگی در عربستان سعودی (حتی برای چندین دهه) ممکن است نتوانند به دلیل سیاست سعودی سازی با آنجا ارتباط برقرار کنند، تایید کرده است. سعودی‌سازی که رسماً «نطاقات» نامیده می‌شود، توسط عربستان سعودی اجرا می‌شود و هدف آن افزایش اشتغال اتباع سعودی در بخش خصوصی است که تاکنون و به طور کلی تحت سلطه مهاجران است. این سیاست سهمیه هایی را برای استخدام سعودی ها تعیین می کند که بر بخش های مختلف اقتصادی / کار تأثیر متفاوتی می گذارد.
با این حال، تأثیر عربستان سعودی فراتر از مرزهای عربستان سعودی است و بر تصمیمات مهاجرتی کانادا برای متقاضیانی که به دنبال اقامت موقت هستند، مانند مجوزهای تحصیل یا کار، تأثیر می گذارد. افسران ویزای کانادا اغلب چنین درخواست هایی را با این دیدگاه ارزیابی می کنند که سعودی سازی امنیت شغل یا وضعیت اقامت متقاضی در عربستان سعودی را تضعیف می کند و در نتیجه روابط آنها را با خارج از کانادا تضعیف می کند (یکی از عوامل موثر در چنین درخواست هایی). معمولا داشتن یک متقاضی که ویزا برای سفر، کار و زندگی در خارج از کشور تابعیت خود دریافت کرده باشد، عامل مثبتی در چنین درخواست هایی است.
چالش های حقوقی اخیر توجه قضایی را به نحوه اتخاذ این تصمیمات مهاجرتی جلب کرده است. نکته قابل توجه، تصمیم Justice Go در یک پرونده اخیر بینش و سابقه جدیدی را ایجاد می کند که می تواند به رفع نگرانی های ناشی از سعودی سازی کمک کند.
در این تصمیم، Justice Go بر اهمیت شرایط فردی نسبت به سیاست های کلی ملی تاکید کرد. در این مورد، Justice Go متوجه شد که افسر مسئول ویزا توضیح مفصل متقاضی را در مورد اینکه چگونه عربستان سعودی در موقعیت خاص وی اعمال نمی شود، در نظر نگرفته است. این باید آشکار باشد، اما نشان دهنده تغییر در فقه است. متقاضی مورد نظر نامه ای ارائه کرد که در آن توضیح داد که استخدام همسرش در رده “High Green” به این معنی است که شرکت وی قبلاً سهمیه عربستان سعودی خود را برآورده کرده است. او استدلال کرد که شغل همسرش امن است و درخواست خودش برای تحصیل در کانادا در مقطع فوق لیسانس باید تحت تأثیر سعودی‌سازی قرار نگیرد.
جاستیس گو از تصمیم افسر ویزا به دلیل عدم درگیر شدن با مطالب اصلی متقاضی انتقاد کرد و این تصمیم را با توجه به تصمیم SCC در واویلوف که چارچوبی برای تصمیمات اداری تعیین می کند غیر معقول تلقی کرد که مستلزم آن است که تصمیمات موجه، شفاف و قابل فهم باشد (همچنین). البته، زبان در Dunsmuir).
جاستیس گو همچنین این پرونده را از موارد دیگر متمایز کرد، مانند خلیل علیه کانادا، که در آن جاستیس الیوت تصمیم افسر را به دلیل عدم توجه متقاضی به طور خاص به خط مشی سعودی سازی در موارد ارسالی خود و عدم انطباق قبلی وی با مقررات مهاجرت تایید کرد. جاستیس گو خاطرنشان کرد که برخلاف خلیل، متقاضی مستقیماً به پیامدهای سعودی سازی بر شرایط خود پرداخته است.
علاوه بر این، جاستیس گو رویکردی را در چوداری علیه کانادا در نظر گرفت، جایی که جاستیس براون بر احترام به دانش افسر از سیاست‌های استخدام محلی تأکید کرد. جاستیس گو تصریح کرد که موضوع به خودی خود احترام نیست، بلکه این است که آیا دلایل افسر به اندازه کافی به اظهارات متقاضی در مورد سعودی سازی می پردازد.
جاستیس گو تکرار کرد که افسران ویزا باید در نظر بگیرند خاص شواهد و استدلال های ارائه شده توسط متقاضیان که عدم کاربرد یا بی ربط بودن عربستان سعودی را به موارد خاص آنها نشان می دهد.
این تصمیم برای وکلای مهاجرت کانادا و مشتریانشان که مهاجران سابق زندگی/کار در KSA هستند (و احتمالاً دیگرانی که در شرایط مشابه در کشورهای خلیج/امارات متحده عربی زندگی می کنند) مفید است. این سند بر نیاز به آماده سازی جزئیات دقیق و دقیق ارائه شده تأکید می کند که به وضوح توضیح دهد و ثابت کند که چرا عربستان سعودی (یا قوانین مشابه دولتی) بر امنیت شغلی یا وضعیت اقامت آنها در کشور محل اقامت تأثیر منفی نمی گذارد. با پرداختن به این نکات، متقاضیان می‌توانند شانس خود را برای غلبه بر خطرات درک شده مرتبط با سعودی‌سازی در درخواست‌های اقامت موقت خود افزایش دهند و حتی اگر این کار مؤثر نباشد، زمینه را برای درخواست قوی برای بررسی قضایی فراهم می‌کند.
این مورد با توجه به تعداد قابل توجهی از اتباع خارجی که در چنین کشورهایی مشغول به کار هستند و در مسیر تحصیل، کار یا بازدید از کانادا با مشکل مواجه هستند، خبر خوشایندی است.