… رونوشت…
جودی آلدوس:
نظر شما از این ایده برای پوشش سقف دانشجویان بین المللی چیست؟
راج شارما کی سی:
بسیار عجیب به نظر می رسد که مارک میلر نشان دهد که هر گونه نگرانی دارد در حالی که این سیاست ها برای سال های بسیار زیادی وجود داشته اند. ما شاهد افزایش چشمگیر تعداد دانشجویان بین المللی بوده ایم. دانشجویان بین المللی 20 میلیارد دلار به این اقتصاد کمک می کنند. در همین طرف، ما دولت های استانی مانند انتاریو و آلبرتا داریم، آنها به طور چشمگیری بودجه موسسات تحصیلات تکمیلی را کاهش داده اند. این بودجه اکنون توسط این دانشجویان بین المللی تامین می شود. و بنابراین شما تماشا کنید، بیایید ببینیم، بیایید ببینیم چه اتفاقی می‌افتد وقتی این سقف را روی دانشجویان بین‌المللی انجام می‌دهید و خواهید دید که دانشگاه کوئینز 48 میلیون دلار کسری دارد که بخشی از آن به دلیل کاهش تعداد دانشجویان بین‌المللی در آنجا است.
سایما جمال:
ما آنها را برای موفقیت در نظر نمی گیریم، زیرا آنها در حال حاضر با استرس مالی زیادی می آیند. این افسانه وجود دارد که دانشجویان بین المللی افراد بسیار ثروتمندی هستند. آنها بچه ها والدین بسیار ثروتمندی هستند، اما وقتی به اینجا می آیید، فقط با شهریه می آیید. اکثر آنها واقعاً سخت کار می کنند. بسیاری از آنها در کلگری، برای غذا به گوردوارا می روند زیرا گوردوارا به بسیاری از آنها غذای رایگان و مواد غذایی رایگان ارائه می دهد. بنابراین استرس مالی زیادی دارند.
شبا سینگ:
در کانادا تصویر واضحی وجود ندارد. این انتظار ناگفته وجود دارد که اگر من نتوانم در یک مسیر مهاجرت اقتصادی واجد شرایط باشم، شاید لازم باشد به عنوان یک دانشجو به اینجا بیایم و سپس اینجا بمانم زیرا قبلاً مسیری برای آن افراد وجود داشته است. و ناگهان تصویر کاملاً تغییر کرد.
آلیشیا پلانینچیچ:
یافته بزرگ ما این است که این تعداد یا سطح مهاجرت نیست. این واقعاً در مورد استراتژی و انجام صحیح مهاجرت است. اینکه بتوانیم برای رشد جمعیت برنامه ریزی کنیم، رک و پوست کنده، تا به حال کمی فراموش شده است، تا زمانی که واقعاً با این مسائل روبه رو شده ایم، به گونه ای که نمی توانیم نادیده بگیریم، زیرا مقرون به صرفه بودن مسکن شاید بزرگترین مشکل در سراسر جهان است. کانادا همین الان
جودی آلدوس:
شما می گویید چه راه خوبی برای پیشرفت است؟
راج شارما کی سی:
کاری که ما باید انجام دهیم این است که باید بهترین ها را بدست آوریم و برای آنها بهتر است، برای ما بهتر است، اما کلاه مستقیم هیچ معنایی ندارد.
سخنران 6:
من با این آرزو آمدم که در کانادا معلم یا روزنامه نگار شوم. وقتی به اینجا آمدم صلاحیتم رد شد. اگر مدرک من به اندازه کافی خوب نبود، چرا به من ویزا دادند؟
آلیشیا پلانینچیچ:
البته بخشی از سردرگمی این است که خود فرآیند انتخاب، جایی که خوب است، من به عنوان یک مهاجر اقتصادی انتخاب شده‌ام، بنابراین باید به مهارت‌هایم اهمیت زیادی داده شود، و سپس شما در یک استان خاص فرود می‌آیید و سپس پیدا می‌کنید. بیرون، اوه، در واقع، اما صبر کنید، این مرحله دیگر وجود دارد که شما در مورد آن نمی دانید. بله، منظورم این است که شناسایی اعتبار، همانطور که همه ما می دانیم، من مطمئن هستم که مسئله بسیار بزرگی است و فکر می کنم یکی از چیزهایی که از دست می رود فرصتی برای اثبات مهارت های خود است. و بنابراین فکر می‌کنم این ایده در حال گسترش است، و ما شاهد برخی از پروژه‌های آزمایشی نوعی آزمون شایستگی هستیم، به عنوان مثال، در حرفه‌های تنظیم‌شده برای نشان دادن، «هی، من مهارت‌های انجام این کار را دارم. من آماده ام. نیازی نیست پنج سال صبر کنم. من نیازی به بازگشت به مدرسه ندارم.»
شبا سینگ:
اگر شما به آنها فرصتی برای ورود به یک سازمان ندهید یا اگر مسیری وجود نداشته باشد، چگونه می توانید تجربه کانادایی را به دست آورید؟
راج شارما کی سی:
ما مفهومی از ترودو داشتیم، نه این ترودو، پدرش، در حدود سال 1970 یا بیشتر، ما این مفهوم جدید، مدل سرمایه انسانی را داشتیم. بنابراین، ما مهاجران را بر اساس سن، تحصیلات، تجربه کاری و مهارت زبان انتخاب خواهیم کرد، نه لزوماً توانایی آنها برای کار در رشته مورد نظرشان. بنابراین ما فکر می‌کنیم که سلول‌های بنیادی می‌خواهیم، می‌خواهیم مانند یک سلول بنیادی، آنها بیایند و باید بتوانند بر اساس آن چهار شایستگی اصلی موفق شوند. بنابراین آن مدل سلول های بنیادی چیزی است که طبقه اقتصادی یا پایه امتیاز محور ما را اطلاع می دهد.
جودی آلدوس:
آیا این سیستم خوبی است؟
راج شارما کی سی:
من فکر می‌کنم که احتمالاً باید قدرت بیشتری به استان‌هایی که دولت‌های محلی بینش بیشتری نسبت به نیازهای بازار خود دارند، واگذار شود.
شبا سینگ:
مردم در واقع بیشتر آگاه هستند که کجا صحبت می کنند، آیا می خواهند به اینجا نقل مکان کنند، آیا ارزش آن را دارد یا نه؟ این گفتگو به چند دهه پیش رخ نداده است. وقتی همه چیز را بسته بندی می کنید، اینجا هستید، باید زنده بمانید.
سخنران 7:
سوال من این بود که به نظر می رسد یک سوگیری از ورود مهاجران و سپس خدماتی که در صورت ورود به آنها ارائه می شود وجود دارد. و سپس سوال من این است که چگونه مطمئن شویم که دولت واقعاً با همه یکسان رفتار می کند؟
سایما جمال:
این چیزی است که من زیاد در مورد آن صحبت می کنم. قبل از آمدن آنها تبعیض وجود دارد. بعد از آمدن آنها تبعیض وجود دارد. اگر به وضعیتی که در حال حاضر در حال وقوع است نگاه کنید، یک نسل کشی عظیم در غزه در حال وقوع است و تنها 1000 درخواست برای مردمی که از آن منطقه می آیند وجود دارد. 1000 در مقایسه با یک میلیونی که از اوکراین اجازه ورود داشتند. مردم غزه از دولت حمایت صفر دریافت می کنند. آنها فقط به عنوان بازدید کننده با مجوز کار سه ساله می آیند.
راج شارما کی سی:
از نظر قاب بندی این موضوع به سادگی که اوکراینی ها، مثلا اروپایی یا سفیدپوست هستند، و ما به اندازه کافی برای غیرسفیدپوستان کار نمی کنیم، درست نیست به این معنا که وقتی شما اوکراینی دارید، پردازش و صحبت به عنوان یک افسر سابق مهاجرت. ، پردازش برای اتباع اوکراینی نسبتاً ساده بود. آنها پاسپورت هایی داشتند که می توانید هویت آنها را تأیید کنید، مثلاً می توانید درجاتی از بررسی پیشینه را تأیید کنید. ما یک جامعه بزرگ اوکراینی در آلبرتا و همچنین ساسکاچوان داریم. دیدگاه من این است که ما باید با اوکراینی‌ها و سایر جمعیت‌ها همدردی و کمک کنیم، اما باز هم، به سادگی آن را به‌عنوان نژادپرستی یا تبعیض محکوم کنیم، زیرا می‌توانستیم، مثلاً برای اوکراینی‌ها، کارهای بیشتری انجام دهیم. تصویر کامل
جودی آلدوس:
سزار کالا یک رهبر در جامعه فیلیپینی است، اما این ایده برای آوردن کارگران موقت و سپس ارائه نکردن فرصتی برای اقامت دائم به آنها، در نگرانی‌هایی که دارید در کجا قرار دارد؟
سزار کالا:
چیزی که مردم نمی دانند این است که در سال 2008، کانادا ویزاهای بیشتری را به ساکنان موقت نسبت به کسانی که مسیرهای فوری اقامت دائم دارند، می داد. بنابراین ما گروهی از افراد را ایجاد می کنیم که به طور دائم موقت هستند و می بینیم که برخی از مسائل در طول زمان به دلیل آن انباشته می شوند. ما مردم را در معرض آسیب پذیری قرار می دهیم و قربانی چیزهای غارتگرانه می شویم.
سایما جمال:
کلاهبرداری های زیادی برای این افراد آسیب پذیر اتفاق می افتد، بنابراین به عنوان مدافعان پناهندگی، به عنوان حامیان مهاجران، ما واقعاً از دولت می خواهیم که آنها را مستند کند، اوراق را به آنها بدهد تا مردم از آسیب پذیری آنها سوء استفاده نکنند.
راج شارما کی سی:
من فکر می کنم هیچ کس واقعاً این را برای کانادایی ها نیاورده است که آیا ما با یک طبقه پایین دائمی مشکلی داریم؟ ببینید، برای من، کار، کار است، و من حتی با مفهوم کار کم مهارت در مقابل هر چیزی مخالفم. کار برای من کار است و ما به کارگر نیاز داریم و کرامت در کار وجود دارد. هیچ کدام از سیاستگذاران ما، هیچ کدام از قانونگذاران ما، هیچ کدام از آنها درباره این مفهوم بحث نمی کنند که ببینید، می دانید چیست؟ ما به این طبقه پایین دائمی می رویم. ما کارگران میهمان مانند کشورهای حاشیه خلیج فارس خواهیم داشت و این افراد می آیند، جوانی خود را اینجا می گذرانند، کار می کنند. اتفاقاً آنها به EI و CPP کمک می‌کنند و هرگز جمع‌آوری نمی‌کنند، و بعد از اینکه کار با آنها تمام شد، بعداً شما را می‌بینیم.
این یک مسئله بزرگ است. طبقه پایین دائمی، خوب، امسال 2.5 میلیون نفر ساکن غیردائم هستند. سه میلیون می شود. اکنون 400000 در هر سه ماهه است. این امر به تشویش اقتصادی منجر خواهد شد. اکنون شاهد کاهش حمایت عمومی خواهیم بود که قبلاً در کانادا رخ نداده بود. ما احساسات ضد مهاجرتی را مشاهده خواهیم کرد و شما خواهید دید که خود جوامع مهاجر احساسات ضد مهاجرتی خود را ابراز می کنند.
شبا سینگ:
ما قبلاً مانند یک دهه پیش در مورد برابری زیاد صحبت کردیم و اکنون به فرزندان من عدالت آموزش داده می شود. همه به یک چیز نیاز ندارند. شما نمی توانید گاهی اوقات یک سیاست یا یک پشتیبانی یا یک سرویس اسکان را ارائه کنید که به تک تک مهاجران کمک می کند.
راج شارما کی سی:
من هنوز از طرفداران سیستم مهاجرت کانادا هستم. بسیاری از آن کار می کند. من می دانم که کمبودهایی وجود دارد. می‌دانم که مسئولین، به ما بد می‌کنند و به کانادایی‌ها بد می‌کنند، اما در کل، استخوان‌ها خوب هستند. و امیدوارم مردم به آن به عنوان یک سیستم خراب نگاه نکنند. اصلا خراب نیست این نگاه به کشورهای دیگری مانند بریتانیا است که در آن آنها تصمیم گیری در مورد تعیین پناهندگان را در خارج از ساحل انجام می دهند و پناهندگان آسیب پذیر را به رواندا می فرستند، کشوری که ما پناهندگان را از آن می پذیریم. پس به اطراف نگاه کن کانادا هنوز خوب است. وعده مهاجرت هنوز وجود دارد. ما باید بهتر عمل کنیم.